Marrakech dag 7 en de terug reis.

Vandaag staat onze excursie van maandag op het programma. Als we naar het ontbijt lopen merken we het al.....het regent, hoe zal het gaan vandaag. Te vroeg staat ons kleine busje al op ons te wachten. We kijken of het goede logo er op staat NL: H& L, eerst dacht ik nog dat we met een taxi opgehaald zouden worden en naar een verzamelpunt zieden gaan, maar nee, het is een echt logo met onze voorletters. Er zitten al twee deelnemers in uit Roemenië. Bij het volgende hotel halen we een Afrikaans echtpaar op, de man komt uit Kaapstad, zij uit Namibië. We moeten dus oppassen met wat we zeggen, want hij spreekt Zuid-Afrikaans.  Wel weer erg leuk om te horen. Ze wonen nu in Londen. Het laatste stel komt uit Duitsland. Met ons allen gaan we de Engels talige excursie naar de Ourika-vallei maken.

We stoppen af en toe bij een uitzichtpunt, alleen er hangen wolken en het is koud. Het bezichtigen van een Berber-dorpje wordt een hele onderneming, de weggetjes zijn glibberig, de modder hangt onder onze schoenen, die inmiddels een kilo zwaarder zijn. Maar.....het mag de pret niet drukken. Onze gids Amen blijft vrolijk.

Amen maakt ook graag foto's met onze telefoons, dus verzamelen maar. We maken een stop bij een muzeum- berber- huisje.  Best leuk.

Dan volgt er een heuse hike, eerst langs veel winkeltjes, maar al snel meer natuur. De Berber apen. Wat heerlijk om ze tegen te komen.

We vervolgen onze weg en langzaam klimmen we een beetje omhoog om te eindigen bij een waterval. Daar hebben we pauze.

Na nog een korte klim dalen we af naar beneden, alles heel langzaam, dus tijd genoeg om van de hele mooie uitzichten te genieten. Het is de hele wandeling droog, en af en toe in de verte breekt het zonnetje door. Aan het eind zien we nu nog meer apen. Echt leuk! 

Dan is het toch echt tijd voor de lunch, het is inmiddels bijna vier uur. We nemen een menu, vegetarische soep vooraf, tagine, en als nagerecht neem ik fruit van de dag.

Dit verwacht je dan niet maar het was erg lekker.

Dan rijden we zo snel mogelijk naar huis, maar ondertussen is het toch echt zes uur. Het was een heerlijk dagje. Één naam vergeet ik vast niet, want de dame die de hele tijd aan het woord was vroeg erg vaak bevestiging aan haar man: isn't ik Robert? En dan kwam er gedwee een Yes. Bij het hotel kopen we nog een magnum en gaan de spullen inpakken.

16/11 4.00 uur gaat de wekker. De door ons bestelde taxi komt mooi op tijd. We komen alle controles goed door en uiteindelijk vertrekken we mooi op tijd 7.20 uur. Na het lezen van Karlijn haar blog over haar steeds hebben van drie stoelen voor twee bedenk ik dat dat niet gek is. Het vliegtuig stroomt vol en helemaal op het laatst zie ik mijn buurman aankomen. Hij mag aan het raam, maar ik zie ook nog twee lege stoelen naast elkaar aan het gangpad. Ik wijs erop, hij vindt het een goed idee, en....het lukt. Het was nog even spannend met laatkomers, maar die gingen steeds eerder al zitten. Wij hebben dus ook met ons twee drie stoelen. 

Jasper staat straks klaar om ons op te halen in Eindhoven. 

Dus, hier eindigt het weer. Thuis eens kijken hoe het blog gelukt is met alleen mijn telefoon en geen iPad, waarop je toch beter de foto's kan selecteren. Maar het was een probeersel, eerst niet eens van plan, maar toch de app van het blog maar op de telefoon gezet en ik kon het niet laten. Het leuke opschrijfboekje blijft leeg en de pen vol.

Marrakech dag 6

Vandaag moet het er van komen, we moeten nog langs de politie. We nemen de bus, de rode lijn, maar niet voordat ik een klacht indien over gisteren. Tja......het gebeurt nooit dat een bus niet stopt. Maar wat als niemand het aangeeft? Uiteindelijk vraag ik er een paar uur bij op mijn ticket en die krijg ik ook. We hebben dus wat meer speling met de bus. We gaan naar het politiebureau op het Djemaa el Fna plein. Vriendelijk worden we te woord gestaan en meteen geholpen. Wel wordt er tussendoor veel gekletst en komt iedereen binnenwaaien, maar dat verstaan wij niet. Een poosje later hebben we dan toch bewijs van diefstal, wie weet waar we het nog voor nodig hebben.

Om even het te laten bezinken nemen we een cappuccino in een deftige tent met uitzicht op het plein. Prima, en uit de drukte.

Dan terug naar de eerste halte om de groene lijn op te pikken. Al met al kostte het aardig wat tijd, maar uiteindelijk hadden we alles nog net binnen de uren van het busticket kunnen halen. We rijden het rondje en stappen bij ongeveer de laatste halte uit. Jardin Majorelle, beter bekend als de tuinen van Yves Saint Laurent. De rij is maar een fractie van wat het zondag was, dus prima. Hoewel er wel veel mensen zijn, zijn er genoeg rustige plekjes te vinden. We eten even wat op een bankje en slenteren genietend verder. Heerlijk, geen hectiek. 

Rond vier uur lopen we terug naar het hotel, lekker nog even lezen inde zon op het dak.

Dan een eettentje zoeken, dat vinden we achter ons hotel. Leuk tentje maar weer heel zout eten, volgens mij hebben ze hier weinig smaakpapillen.

Marrakech dag 5

We starten langzaam op, de gordijnen laten geen licht door en geen wekker gezet. Het ontbijt gaat al wat beter en al voelen we nog wat spieren, we gaan erop uit. Rond elf uur hebben we de rode bus met als doel halte 14. Achteraf zeg ik: vandaag wordt mozaïek dag. Allereerst naar het Paleis Bahia. Heel erg druk, maar mooi. Als je geduldig slenterde en alles op je in laat werken wordt het ook minder druk. We genieten.

Dan tijd voor de lunch. In dit deel van de stad is het wat minder hectisch. Het pleintje oogt ook rustig en we vinden meteen een tentje waar we een tagine kip met groente bestellen. Leo kan nu ook weer verder, dus we gaan naar het volgende paleis. Paleis Badii. Dit is meer een ruïne met mooi overgebleven stukjes. Heel mooi en rustig.

We hebben de smaak te pakken en gaan dan ook nog maar door naar de Saadies Tombes.

Ook daar mozaïek in alle vormen. Het is ook heel werk geweest om het te restaureren.  Het mooiste gedeelte stond een hele rij, uiteindelijk konden we daar alleen even een blik naar binnen werpen, vooral opschieten, want achter ons staan ook nog mensen.

Het was een leuke dag . We lopen nog even verkeerd, maar dat levert leuke straatjes op. Hier zijn we gelukkig op een normale manier weer op weg geholpen. Dan wachten op de bus, de eerste rijdt door omdat deze vol zit, de chauffeur gebaart dat er een volgende komt. Jammer genoeg pas na 25 minuten. Geeft niet, het gaat al schemeren, en wij zitten op een bankje met uitzicht op de Koutoubia Moskee. Als er geen volgende bus komt gaan we uiteindelijk maar lopen.

Marrakech dag 3en 4

We zijn vannacht weer overvallen, nu door een voedselvergiftiging. Eigenlijk begon het bij Leo al gisterenavond. De hele nacht in de weer en de hele dag op bed gelegen.Wat hebben we verkeerd gegeten of zijn het toch de vele handen die geschut worden? Wij weten het niet. Als je zo stil ligt schieten er wel eens dingen door je gedachten. Ik zag ineens weer het briefje hangen in de badkamer met *salle de bains

 " er op. Toen de schoonmaakster verscheen kon ik toch maar mooi duidelijk maken dat ze alleen dat hoefde te doen. We zijn vandaag niet verder gekomen dan een klein winkeltje aan de overkant voor water, koekjes en yogurt. Verder liggen en slapen. Wonderbaarlijk slapen we 's nachts ook weer. En we proberen ook het ontbijt. Een klein beetje en thee. Leo heeft net een slok jus 'd Orange op als we naast ons horen dat we dat niet moeten drinken. Zij zijn ervoor gewaarschuwd en in hun groep hebben ook mensen last. Dit dan maar niet meer drinken. We besluiten vanmorgen om nog niets te doen, maar gaan met onze leesboeken op de vijfde verdieping zitten. Daar is zon en ook nog goede wifi, voor zolang het duurt. We kijken expeditie Robinson voor de helft en ik kan zowaar een dag van het blog uploaden. Rond half twee pakken we de hop on hop off bus en rijden de rode route.  

Dan even iets eten en vervolgens de groene route, die gaat buiten de stad om. Leo valt lekker in slaap naast me, ik ben altijd te nieuwsgierig. Het is niet erg bijzonder, maar wel even goed zo. Het meest bijzondere is toch wel dat alles oranje is. 

Als we weer terug zijn in het hotel gaan we nog even lezen op het dak. Lekker in de zon. Ook kijken we het eerste deel van expeditie Robinson. Uiteindelijk wil Leo toch weer iets eten en we nemen een kleine pizza in een zaakje dicht bij het hotel. De wifi is daar heel goed, dus kijken we ook nog even wie er uit gestemd is bij expeditie Robinson. Vroeg gaan we slapen.

Marrakech dag 2

Het ontbijt is druk, maar er is genoeg. We sluiten af met cappuccino. Dan lopen we naar het hoogste punt van het hotel en zitten een poosje in de zon. We hebben geen plan voor vandaag. Een tuin zou mooi zijn, dus lopen we naar Jardin dus majorette, maar daar staat een mega lange rij, echt wel een paar honderd mensen. We zien ervan af. We lopen door naar een geocache. De eigenaar ziet ons aankomen, vraagt, cache???, en vervolgens rijdt hij hem aan, maakt hem open en helpt. Jammer genoeg kunnen we niet met hem praten. Alles is Frans hier, dat heeft Leo nog nooit gehad op school en ik weet ongeveer 10 losse woorden. Misschien leren we nog wat bij. We gaan lopen zonder doel, strijken neer voor cappuccino, erg lekker. We zijn dicht bij de "tanneries" de leerlooiers. We duiken daar toch maar weer de medina in, met iets twijfel. Een vriendelijke jonge man verteld van alles, iets over de Koning, vrije dagen van de Berber bevolking enz. Dan ineens komt er een Berber voorbij lopen, hij wil ons wel tot de leerlooiers brengen, we lopen stevig door. Bij een leerlooier zouden we wat te zien krijgen. Leo moet eerst plassen, dus weer het kwartier door en we eindigen met een korte uitleg bij een andere leerlooier. Dan worden we in een winkel gedropt, daar weten we uit te vluchten, maar dan staat die ene er weer en uiteindelijk ook die ander en iedereen wil geld. We verlaten maar wat, zijn niet bestand tegen....

We gaan de stad weer uit en lopen langs de muur. Uiteindelijk denken we een mooi park te hebben, p de kaart, maar nergens mogen we er in. Wel de hoofdweg er door. Het is het Koninklijk paleis, overal militairen op wacht om mij tegen te houden als ik ergens kijk of mijn fototoestel ophef. Ze zien alles. Moe komen we bij een mooie moskee, maar daar mogen we niet in. Weer een vriendelijke jongen, hij oefende zijn talen en heeft in Utrecht een vriendin, leidt ons door het Joods kwartier. Hij hoeft niets, hij is gewoon vriendelijk, maar ondertussen laat hij ons achter in een kruidenwinkeltje. Net Marrokaanse thee in een zakje verlaten we ook dit deel van Marrakech.

We lopen verder langs de Koutoubia moskee, erg mooi maar ook daar mogen we niet in. Het is overal heel druk, we hopen dat het de komende dagen minder wordt. Wel is en blijft het genieten van al die bijzondere mensen, geuren, kleuren enz. 

Marrakech dag 1

Vandaag vertrekken we naar Marrakech. Jasper brengt ons op een heel vroeg tijdstip naar Eindhoven. Het vliegen verloopt vlot, ik luister muziek en netjes op tijd landen we. Ook op het vliegveld verloopt alles snel, douane, stempel, bagage, geld pinnen. Maar dan begint de chaos.......alle taxichauffeurs schreeuwen door elkaar, en ik weet zeker dat we verschrikkelijk zijn opgelicht. Maar goed, even later zijn we in het hotel en rusten we uit. Even genieten van het zonnetje op het terrasje. Er is ook een zwembad, maar daar is nauwelijks zon. 

Dan de stad in, we gaan lopend. We kopen water en genieten van de mensen, de kleuren, alles. Op het Djemaa el Fna plein staan heel veel fruit stalletjes, we drinken een heerlijk sapje , vers geperst. Wat wel heel vervelend is dat je niet zomaar een foto kan maken, de Arabieren zijn best intimiderend. Dat merken we zeker als we verder de medina/ souks in gaan. Het is wel geweldig, al die smalle straatjes, vol met kleurrijke waar en mensen. Tussendoor de brommers, ezels karren soms een auto. Karakteristieke hoofden, te veel om op te noemen. We drinken op een rooftopbar een muntthee met Arabische hapjes.

Dan naar de overkant. We hebben ons opgegeven voor een geocache event. Meet and Greet in Marrakech. Altijd leuk om zo op een makkelijke manier in contact te komen met buitenlanders in het buitenland. De eerste keer op Zakintosh was goed bevallen. Omdat we vroeg, veel te vroeg, zijn bestellen we eten en drinken. Dat laat zo lang op zich wachten dat we dan toch onze cache zien komen aanlopen. Babs, in wit shirt. Dat wordt Duits en Engels praten. Er komen er meer bij, wij krijgen ook ons eten, ondertussen kletsen we met twee mensen uit het zuiden van Duitsland, zij blijven even nog beneden voordat we met ons allen naar boven gaan. Daar is het gezellig. Allemaal Duitse geocachers, maar dat kunnen we verstaan en sommigen spreken Engels. Het is een mengelmoes van taal en dan komt er nog een Marokkaan bij, hij spreekt Arabisch en Frans. Gelukkig Engels gestudeerd. Hij gaat ons terug brengen naar het grote plein, vandaar komen we makkelijk terug. Het is chaos, een kluit mensen die drommen om allerlei kanten op te gaan. Dan .....ruimte, ook in Leo zijn zak. Hij is gerold, van zijn telefoon. Wij lopen naar huis en via Jasper blokkeren we het nummer en de bank_app. Jammer, maar het is niet anders.

Egypte dag 13

Wat vroeger dan anders naar het ontbijt, we willen voor vertrek nog lekker even snorkelen. We krijgen nog een cadeautje, er zwemmen twee dolfijnen langs.( foto op instagram van Jasper, hem lukte het) . Ook liggen we even een half uurtje in de zon. Dat is heet.....maar badkleding willen we het liefst droog mee nemen. Dan inpakken en douchen, om 12 uur moeten we uitchecken. Het lukt net op tijd en dan begint het wachten. Eerst tot we kunnen lunchen, dat doen we zo langzaam mogelijk. Dan wachten op het vervoer naar het vliegveld, dat gaat vlot. Op het vliegveld maken ze er een feestje van. Spullen door de scanner, schoenen uit, fouilleren enz. Jasper zijn koffertje wordt er uit gehaald, ons spelletje skip-bo is verdacht. Later nog weer een controle en daar werd de tas van Leo er tussenuit gehaald, de camera was verdacht, en omdat hij toch bezig was werd Karlijn haar tas ook nog uitgespit, van alles werd bekeken en ook haar camera, de politie gaat even rustig foto’s kijken en we scoorden met de foto’s van de moskee. Dan toch rust en lang wachten, we hebben vertraging. We vermaken ons wel en kijken nog wat foto’s terug van het snorkelen. Doen een spelletje en dan gaan we een uurtje later dan de bedoeling. Marco brengen we nog op de hoogte, dan is het over met de Egyptische simkaart. Na viereneenhalf uur landen we en kunnen we al snel Marco bellen dat we bij het afgesproken punt staan. Hij is er na een paar minuten met de auto van zijn vader, de onze staat al voor de deur, thuis. Hij rijdt ons lekker vlot naar huis, eindelijk naar bed, het is inmiddels 3.00 uur. 

Egypte dag 12

Vandaag gewoon weer snorkelen, eten, zonnen, lezen, eten, snorkelen en erachter zien te komen hoe laat we morgen weg gaan. Daar is tot nu toe niet achter te komen, dus straks even goed kijken en anders zelf iets regelen.

Ik heb weer een leesboek uit en doe nog een spelletje schaak met Jasper.

Ook buigen we ons hoofd over de zwarte anemoonvisjes, we zien er steeds meer.....hoe zou het zitten? Als je op de tweede foto kijk zie je twee grotere en twee ieniemienie kleine visjes bovenin de anemoon.

Egypte dag 11

Vandaag met de taxi naar de moskee gegaan. De chauffeur maakte een mooie prijs, zogenaamd voor ons, maar zeker ook voor hem. De vorige keer in Hurghada konden we niet in de moskee kijken vanwege de ramadam, maar nu dus wel. Karlijn en ik mochten in een klein hokje een mooie jurk uitzoeken en nadat we die aan hadden en onze schoenen uit konden we nu toch de binnenkant bekijken. Het zag er mooi uit, maar heel lang hoefden we ook niet te kijken. Buiten op het plein werd Jasper nog gevraagd om op de foto te gaan, selfies, ook hier gewild en nu Karlijn eens niet het slachtoffer. Onze taxichauffeur stond nog te wachten en ook het korte ritje terug heeft de taxi al krakend weer gered. Het is warm, zeker door het dragen van de jurk, dus snel spullen pakken en naar het strand. Even snorkelen en dan wachten..... Eerder niet vermeld maar Marco hebben we zondag uitgezwaaid, hij zou de uitslag nog krijgen van zijn scriptie en horen of hij mocht verdedigen. Maandag werd bekend dat hij vandaag dus zijn verdediging had en.....Gehaald! Ook nog met een heel mooi cijfer. Het is even een gestress geweest, maar straks lekker afgestudeerd backpacken met Karlijn, zo heerlijk. 

S’Middags nog weer snorkelen, ik laat Karlijn het baby anemoonvisje zien, helemaal bij een verlaten baai, althans, een baai van een verlaten hotel. Toch wonderlijk dat je het terug kan vinden in de grote zee, Karlijn laat mij de bubbeltjes anemoon zien, in dezelfde baai. Op de terugweg zien we ook eindelijk het visje met de twee oranje rondjes, die had ik iedere keer opnieuw gezocht, eindelijk gevonden. Verder lekker van de zon en ons boek genoten.