Rond kwart voor negen laten we deze mooie lodge achter ons. We rijden door mooie landschappen, groen en een beetje heuvelachtig met overal leuke huisjes. Ook zijn er overal stalletjes, gewoon langs de snelweg, de ene keer met hout gesneden bakken de andere keer met vooral ananas en dan weer met sinaasappel, het ligt eraan door welk gebied je rijdt. Bij een supermarkt kopen we onze lunch en gelukkig vinden we ook nog een plek om deze op te kunnen eten.
Het laatste deel van de route gaat twaalf kilometer over onverharde wegen door velden suikerriet. Als we bij de poort komen staat er iemand ons op te wachten, hij gaat ons naar ons kamp begeleiden. In de beschrijving stond dat de weg zo steil was dat je de auto moest parkeren om vervolgens gebracht te worden per paard of bolderkar. Het blijkt alleen andersom te zijn, de man die ons opwacht vraagt een lift aan ons, dat kan natuurlijk ook. De weg is bijzonder, smal, hobbelig, steil, bijna geen weg. Maar Leo rijdt dapper door en onze meeliftende Zulu is verbaasd dat wij deze wegen in ons land niet hebben. De auto mag op de parkeerplaats en we worden naar ons huisje gebracht.
Hier krijgen we een uitleg over dat er geen stroom is wegen problemen en een staking, ook is er weinig water. Dit weinige water blijkt zo'n beetje geen water te zijn, we kunnen niet doorspoelen. De andere gasten (gelukkig we zijn niet alleen!) moeten nog arriveren. Het cultureel programma begint pas om vijf uur, als de dansers uit school zijn. We hebben dan ook nog een lange middag te gaan met niet zo veel te doen.
We lopen wat over het terrein, de paarden en koeien lopen los. Verder lezen we wat en zitten afwisselend in de zon en schaduw.
Vijf uur verzamelen we ons bij de ingang van de zulu gate, we zien niemand en het wordt langzaam donker. Rond zes uur arriveert onze rondleider met een laadbak vol kinderen, die voor ons de traditionele dans gaan opvoeren. Even nog wachten, ze maken zich klaar en dan begint onze rondleiding. Eerst moeten we om toegang vragen. Met ons allen leren we eerst het zinnetje en dan mogen we het schreeuwen. Gelukkig wordt ons wachten beloond, we mogen allemaal het zulu huis binnen. Er volgt een uitleg over gebruiken, gewoontes en familie. In de keukenhut mogen de vrouwen maïs malen tot meel, en dan naar grootmoeders hut. Nog meer uitleg en als welkom bier drinken en stukjes vlees eten. Dan gaan de kinderen dansen, eigenlijk vinden we het zielig, maar ze hebben er toch wel plezier in. Natuurlijk moet er op verschillende onderdelen mee gedaan worden, Jasper wordt geacht een zulu woord te schreeuwen waarop de groep dan antwoord. Ook de andere Jasper mag dat. Later mogen wij vrouwen laten zien hoe wij dansen, wij doen de Swazi dans dan maar. De heren mogen ook maar die krijgen stapjes les van Zulu, dat is beter. Dan tot slot zoiets als het volkslied en dan mogen we naar de eethut. Het eten staat klaar in ijzeren pannen, het ziet er goed uit. Inmiddels is het kwart voor negen, ook krijgen we nog een toetje. Het olielampje mag mee naar ons hutje, we poetsen onze tanden, doen de olielamp uit, blazen de kaartjes uit en gaan slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten