De mannen vinden dat Hettie weer eens moet rijden dus daar gaan we. Eerst naar Swazi craft market, daar hebben ze heel veel kraampjes met souvenirs. We zijn de eersten, maar iedereen is ontzettend aardig. Een speciale morning price wordt ons aangeboden. Het eerste vrouwtje is zo vriendelijk dat we uiteindelijk toch bij haar terug komen om wat te kopen, bij andere kraampjes hebben we ook al iets gekocht om zo veel mogelijk vrouwtjes te sponsoren. Ook zien we steeds dezelfde gezichten, ze passen allemaal op kraampjes van zussen en vrienden.
Om tien uur gaan we op zoek naar de traditionele dans voorstelling. We gaan zoals aangegeven was bij het hotel, we komen uit bij een wildlive park, waar ze ons vertellen dat we verkeerd zitten, ze wijzen ons de juiste weg. Gelukkig zijn we nog op tijd, de dans begint om 11:15. Het is wel al heel druk. Schoolkinderen van alle verschillende leeftijden zijn er al, ze maken plaats zodat wij ook kunnen zitten. Het lijkt er op dat wij de nieuwe bezienswaardigheid zijn, net als enkele andere buitenlanders.
Nadat iedereen nog een beetje ingeschoven is om plaats te maken begint de traditionele dans. Een mannen dans, een dans met vrijgezellen meisjes. Vooral deze dans, een beetje uitdagend brengt veel teweeg bij de school jongens, het in een gejoel. Natuurlijk mogen er tot slot nog mensen uit het publiek mee dansen, Karlijn wordt door een vriendelijk meisje uitgenodigd. Het ziet er gezellig uit. Als afsluiting zingen ze met elkaar nog een paar mooie nummers en kopen wij de CD. We zijn benieuwd, ook een van onze koornummers staat er op.
Tijdens de dans worden we vooral vrolijk van de kindertjes voor ons, ze kijken voorzichtig en als ze zien dat wij ook kijken lachen ze voorzichtig en kijken dan snel weg, het is erg schattig.
Na de dans gaan we ook nog even het dorp van de familie bekijken, als we voor de poort een uitleg krijgen komt nog een van de schoolklassen langs, we zwaaien terug naar ze en geven high fives.
We stoppen iets eerder met de rondleiding door stiekem weg te lopen, het wordt namelijk al laat en we hebben nog een lange reis voor de boeg. Nadat we weer van de hobbelweg af zijn, rijden we de gewone weg op, onderweg tanken we en vervolgens rijden we heel lang recht door. Langs de kant niet veel meer dan mooie natuur, af en toe koeien en ezels langs de weg en schattige hutjes. Aangezien er niets is en het toch al laat begint te worden stoppen ze zomaar ergens langs de kant op te lunchen. We worden weer bestudeerd door de lokale bevolking en we eten wat van het al eerder ingekochte proviand.
Na weer een heel stuk rijden komen we bij de grens. Met de auto een papiertje ophalen, vervolgens allemaal uitstappen, naar de immigratie balie voor stempels, naar de andere balie voor een andere stempel. Dan weer de auto in, om vervolgens weer uit te stappen voor de volgende stempels. Het is een hele happening. Gelukkig zijn er genoeg aardige mensen om ons de weg te wijzen als we even niet meer weten waar we ook al weer heen moeten.
Na de grens is het nog een heel stuk rijden, ook nog een groot deel over onverharde wegen. Net voor het donker is komen we aan bij de lodge. We zijn de enige gasten, dat is nieuw voor ons. We krijgen een uitleg over de kamer, het sparen van water en we spreken het eten af.
Om zeven uur is het eten klaar en we halen nog een fles wijn bij de bar, verder is hier toch niet veel te doen. Twee vrouwen hebben het eten voor ons klaargemaakt, het smaakt heerlijk. Tot slot krijgen we nog een toetje, traditionele melk taart. Ook dit bevalt goed. Na een hele fles wijn met zijn drieën opgedronken te hebben is Hettie toch wat draaierig, maar toch nog even poolen kan best.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten