Curacao dag 11

Onze laatste dag, vanavond vertrekken we om 19 uur, dus inpakken en opruimen. Na het ontbijt gaan we nog één keer snorkelen in onze mooie baai. We zien weer van alles, ook de in formatie zwemmende sepia en een groene murene die snel zijn holletje weer in gaat. Het is nog heerlijk rustig. Als we beide kanten gezien hebben gaan we meteen terug naar ons appartement, daar gaan we bij het zwembad zitten. Tussendoor ruimen we wat op, douchen, lunchen en dan om 13 uur de sleutel inleveren. We geven onze courgette en braadboter nog aan een stel wat er nog wat langer zit en lopen nog één klein rondje. Leo voert lekkere groene blaadjes aan een leguaan, en dan gaan we. Op de radio horen we dat de maand januari nog nooit zo koud en nat was  er viel wel drie en een halve dag regen en de laagst gemeten temperatuur was 22 graden, daar zou je een trui voor aantrekken. Omdat we nog niet naar het vliegveld hoeven rijden we naar een mooi uitzichtpunt, bij Santa Martha. Daar stoppen meer Nederlanders, altijd goed voor een praatje. Even verder ligt het strand, daar is een mooie baai en we zien er ook een pelikaan, die hadden we nog niet eerder gezien. We rijden verder langs de grote roze kerk in St Willibrordes en nog iets verder naar de strand van Porto Marie. Heel populair, maar wij kijken alleen even van bovenaf. Verder richting het vliegveld, even ergens tanken en dan verkleden. Afgelopen zomer beviel het wel om dat op een parkeerplaatsje te doen, en ook nu hadden we een mooi plekje gevonden. Ik vond het nog te warm voor een lange broek, dus die wissel ik wel vlak voor we de lucht in gaan. Op het vliegveld gaat alles best snel, auto inleveren, koffers afgeven, even wat eten omdat TUI niet een je van het service heeft, door de douane en dan wachten. Precies op tijd vertrekken we. We hebben geluk, de plaats naast ons, die aan het raam, blijft leeg. Als we op hoogte zijn krijgen we meteen te horen dat er een maaltijd wordt geserveerd, dus we hadden niet hoeven eten. Toch smaakt het wel weer, we zijn al weer een paar uurtjes verder. We kijken films, proberen onze ogen te sluiten, kijken weer een film, en dan ben je weer in Nederland. Karlijn en Jasper schieten in hun kleren, want we zijn een uur te vroeg. Al met al duurt het toch nog anderhalf uur voor we ze zien. Eerst een rij voor paspoortcontrole, daarna besnuffelen door de drugshond, dan wachten op de koffers. Uiteidelijk zijn ze er al lang en staan gezellig op ons te wachten. Omdat het koud is heb ik het vliegtuigdekentje mee genomen als sjaal.

Het was heerlijk.

Curaçao dag 10

Gisteren hadden we al besloten om er vandaag een rustig dagje van te maken. Na het ontbijt maakt Leo eerst een rondje door de tuin met fototoestel. Daarna rijden we naar Grote Knip, een heel mooie baai met azuurblauw water. We lopen helemaal naar achteren en nemen daar een parasol met twee strandbedjes. Eerst liggen we nog even te lezen maar al snel wil ik toch gaan snorkelen. Het is heerlijk. Daarna weer lekker liggen, beetje kijken, zonnen, lezen. Wat mij opvalt dat het toch wel heel ouderwets is om met een fototoestelletje de zee in te gaan. De meeste mensen nemen toch wel een actiecamera mee. Tussen de middag loop ik naar de auto en haal onze geïmproviseerde koelbox er uit. Dit is een doos met vliegtuigkussentje onderin en afgedekt met een handdoek. We lunchen onder de parasol. Natuurlijk gaan we ook nog een keer snorkelen, maar nu aan de andere kant bij de rotsen. Na nog een poosje liggen gaan we dan toch richting huis. We spreken met Karlijn af hoe we doen met ophalen van Schiphol. Dan gaan we bij Bahia eten. Al snel wordt het donker, dus kunnen we de baai niet meer zien. We worden verrast met een amuse, een gamba kroket, die ik zelfs lekker vind. Na het eten gaan we nog een rondje lopen, maar dat valt niet mee, het is stikdonker. Het is dan wel bijna volle maan, maar er zitten wat wolken voor. 

Dan toch ook nog maar een koffer inpakken....

    Eindelijk de kolibrie

Curaçao dag 9

In het zonnetje op ons terras lekker ontbijten, de dag begint als alle andere dagen. Even daarna sta ik op hetzelfde terras mijn tanden te poetsen, gezellig samen met de overbuurvrouw, en we kijken ook samen naar de tropische plensbui. Maar inmiddels weten we dat het niets te betekenen heeft en dat door al die buien Curacao mooi groen is. We rijden naar Playa Kalki en gaan daar snorkelen. We jagen op een mooie foto van een juweelvisje, die lichten altijd zo mooi op in de zon, maar ze zijn zo snel. Leo probeert het met de gopro, misschien lukt dat. Vooral het koraal is er erg mooi. Na nog een poosje lezen is het al weer lunchtijd. Er is een leuk restaurantje, dus daar eten we met uitzicht op de azuur blauwe zee. Dan gaan we verder en rijden we eerst nog een stukje off road, door de mooie natuur en cactusvelden. Daar zien we dat er één in bloei staat en een hagedisje zich er te goed aan doet, heerlijke luch voor het beestje. Dan wil ik eigenlijk nog een keer de zeeschildpadden zien, dus gaan we naar Playa Grandi. En natuurlijk zijn ze er weer, maar wel minder dan de vorige keer. Ik probeer een stukje met ze mee te zwemmen. Het is geweldig. Leo filmt er op los met de gopro. Ineens zie ik hem schrikken en naar beneden grijpen, en ja hoor, daar gaat de gopro de diepte in. Gelukkig is het maar een paar meter en is zijn afstandbediening dicht bij. Ik duik het ding zo weer op en we maken meteen het plan om de drijver er voortaan ook maar aan vast te maken. Gelukkig was het ook een duikplek, duikers genoeg om ons heen. Eenmaal op het strand blijven we nog een poos lezen voordat we naar de supermarkt gaan. Daarvoor moeten we best een stukje rijden want op Westpunt is gewoon geen minimarkt, zoals het hier heet. We gaan nog even bij het zwembad zitten en kletsen wat. Leo gaat ook een fotoronde in de tuin doen, eindelijk, want hij kan beter die mooie vogels op de foto zetten. Jammer genoeg is de kolibrie nog niet gelukt, maar wel een mooie foto van de troepiaal.

Ook de maan heeft hij mooi op de foto gezet.

Curaçao dag 8

Wat is het toch heerlijk om de hele tijd buiten te zijn. Vanaf het ontbijt tot het slapen, alleen voor douchen en eten klaar maken/pakken moet je even binnen zijn. Na het ontbijt vertrekken we naar Willemstad, daar moet je toch even geweest zijn. Ik weet nog een handige parkeerplaats, alleen weet ik niet meer precies hoe je een kaartje moet trekken, maar er zitten aardige mensen achter kraampjes en die helpen graag. Zo heb ik ook het gevoel dat de auto in ieder geval veilig staat. We lopen van Otrabanda over de Koningin Emmabrug, de pontjesbrug, naar Punda. Wat een kleuren! Door de smalle straatjes lopen we naar de floating market waar we natuurlijk fruit kopen en meteen opeten, een groot stuk watermeloen. Via waaigatplein, een ronde overdekte markthal met cosmetica en vooral souveniertjes, lopen we naar de wijk Pietermaai. Ook daar allemaal gekleurde huisjes, zo gezellig. Ook wordt er nog veel opgeknapt, maar ook vervallen huizen zijn er nog genoeg. Ineens zien we wat verderop het schuine straatje met huisjes waar we drieentwintig jaar geleden ook zo gek op waren, het is alleen nu nog kleurrijker geworden (was het twee en een half jaar geleden ook al) . Natuurlijk hebben we dat ook in onze looproute opgenomen. Gelukkig hebben we wandelschoenen aan. Inmiddels is het rond twaalven, en we hadden besloten om te eten in Plasa Bieu. Een hal waar locals koken en ook voornamelijk locals gaan eten, alleen is het nu ook best wel een toeristische trekpleister geworden. Wij gaan bij "Zus" eten, ook omdat we dat op onze huwelijksreis hebben gedaan. Inmiddels is het haar dochter die de baas is. We bestellen steak di wea met polenta (gesmoorde beef met aardappel iets) en galina di smoe met aros moro (gesmoorde kip met bruine rijst met bonen). Tijdens het wachten krijg ik van de buurman op de hoek een rode roos, gemaakt van zijn servet. Het gaat in het leven om liefde en warmte. Het eten smaakt lekker en we kunnen het bijna op. Je kan er ook een nagerecht bestellen en dat is onze favoriet, arepa di pampuna (pompoen pannekoek) Wij kunnen het echt niet meer op maar we kunnen het wel meenemen. Ik vraag natuurlijk weer het recept en vraag nu ook naar de verhoudingen van de ingredienten (op verzoek van Karlijn) maar daar doen ze niet aan. Gewoon even het beslag proeven tussendoor en de goede dikte maken met een beetje melk, dat is weer nieuw. We zullen zien thuis. Gelukkig belooft ze dat als je het eenmaal kan, dan lukt het voortaan.

Met onze buik rond gaan we verder op stap, lopen de wijk langzaam uit over de pontjesbrug terug naar de auto. We zijn moe en leggen alle spullen in de auto. Daar voel ik dat de pompoenpannekoekjes echt nog gloeiend heet zijn, dus die eerst maar op een bankje opgegeten, heerlijk. Met de auto zijn we nog door Punta gereden en langs de supermarkt naar huis. Moe gaan we bij het zwembad liggen en brengen daar door totdat de zon onder gaat. Lezen, zwemmen, haken, dommelen, van de bloemen en de vogels in de tuin genieten. Als het donker is doen we wat we iedere avond doen, proberen alvast wat foto's te zien.

   Troepiaal bij ons. 

Curaçao dag 7

Het wordt vandaag een flamingo dag hebben we besloten. We hebben ze alleen nog maar van heel ver gezien dus rijden we naar DE plek om ze te kunnen waarnemen. Dat is bij de zoutpannen bij Sint Willibrordus, en ja daar zitten ze. Wat een mooie plek! We kunnen ook best een eindje lopen, de zoutpan in, over een landtong. Gelukkig heeft Leo zijn volautomatische afstandsbediening bij zich, ik ga eerst terug naar de auto voor het statief en daarna voor de gopro. Maar het is geen straf, je ontmoet altijd weer gezellige mensen voor een kort babbeltje. Nu sprak ik mensen die zelfs een kraanvogel zagen, jammer dat het een witte reiger was maar dat heb ik ze niet verteld. Eigenlijk zijn we best lang blijven hangen in dit mooie gebied. Ons volgende doel was weer een rond gat aan de kust, maar daar konden we niet komen met onze auto. Toen we de weg vroegen aan een Antiliaan gaf hij ons de keuze: of de auto op de weg kapot rijden of gaan lopen en de auto achter laten, maar dan zouden we hem vrijwel zeker ook kapot terug vinden. We hebben dit maar laten varen en zijn naar de markt in Barber gegaan. Dit was een goede keus. Ontzettend gezellig, allemaal kraampjes met antiliaans eten en Antilianen die er gaan eten. Wij kopen pompoen pannekoek en deze is heerlijk. Ik vraag meteen het recept voor Karlijn en mij, want na de vorige keer hebben we ze zelf al een paar keer geprobeerd te bakken en telkens mislukt het. Nu hopen dat we het uiteindelijk onder de knie gaan krijgen. Even later gaan we toch ook maar aan de kippesoep, deze is rijkelijk gevuld met groenten, maiskolf, pompoen, courgette, natuurlijk kip en alles in grote stukken. We komen niet weg voordat we ook nog eigen gebakken koekjes kopen. Nu zijn we ondertussen echt weer gewend aan de gulden. Ook op de radio horen we niet anders. Het is een leuke zender die we op hebben staan, dolfijn radio.

We rijden naar Playa Santa Cruz en gaan daar op het strand liggen, beetje zonnen en lezen. Het waait enorm hard en na een poosje besluiten we in onze eigen baai te gaan snorkelen. Onder een rots verstopt zit een hele grote puffervis. Na het snorkelen liggen we nog een poos op onze strandbedjes voor we ons avontuur beginnen om eten te gaan halen bij de plaatselijke afhaal chinees. Iets vragen ging niet dus we plaatsen onze bestelling. De groente wordt uit de koelkast gevist en wij gaan zitten wachten. Gelukkig is er een Antiliaan met een geluidsbox met echt zwingende muziek, dus het wachten is goed te doen. We krijgen twee bakken met eten mee en het is best lekker. Wel is het zo dat we er wel drie keer van zouden kunnen eten.

 

Curaçao dag 6

Eerst even iets over het volautomatische hek dat Karlijn en ik zo leuk vonden. Nu, voor Leo is het ook nog steeds volautomatisch. We rijden er naar toe, ik stap uit en trek het hek open, Leo rijdt erdoor en ik trek het hek weer dicht en stap in. Zo gaat het iedere dag en het gaat prima. Vandaag rijden we weer over de achtbaanweg, zo heerlijk , die grote hobbels, vooral als je redelijk hard kan rijden.

Ons eerste doel van vandaag is Watermula, dat is papiaments voor watermolen. Het is een gat in het gesteente met open verbinding naar zee. In het grote gat zie je vooral de woeste zee, een stukje verder is een klein gat en daar spuit het water uit omhoog. In het opspattende water zie je steeds de regenboog. Maar de hele kustlijn is mooi. Na een poosje genieten gaan we verder, over de onverharde wegen, het dorpje Westpunt weer uit. We gaan naar Shete Boka National Park. Alle bezienswaardigheden liggen langs die mooie kustlijn, waar het zeewater tegen het land beukt door de harde wind. Die wind is heerlijk voor ons en we genieten van alle mooie punten. Boka Kalki, Boka Pistol, Boka Wandomi met natural bridge en Boka Table met grot. Deze keer mochten we er wel in, maar omdat de zee onvoorspelbaar is en je nooit weet wanneer hij toeslaat durfden we toch niet zo goed. Ondertussen is het al lang lunchtijd en rijden we naar Jaanchies, een bekend restaurantje in Westpunt. We hebben een tafeltje naast de plek waar de suikerdiefjes suiker snoepen. We bestellen eerst drinken en dan komt de menukaart er aan. In rap tempo wordt deze verteld, met grapjes tussendoor en natuurlijk even kriebelen op de arm. Hij, de menukaart, blijft geweldig. We krijgen ook een beetje leguaan om te proeven. Leo houdt niet zo van kluiven en een leguaan heeft vooral veel botjes, maar het smaakt als kip en is toch leuk om gegeten te hebben. Als de menukaart ziet dat we onze bordjes zo goed als leeg hebben mogen we even uitbuiken in de schommelstoelen en op onze verrassing wachten. Dat is een bolletje ijs in een schattig schaaltje. Het was weer heerlijk en de rekening viel weer mee. Dat is nl altijd de vraag, want wat iets kost verteld de menukaart niet, alles 1 prijs. Tijd om een strand op te zoeken, het wordt Playa Forte en we gaan meteen snorkelen. Daarna heerlijk op het strand liggen lezen/ slapen. Thuis wat gegeten en de filmpjes bekeken en foto's uit gehaald om hier bij te plaatsen. Dat gaat het best en snelst. Misschien kunnen we nog even naar "wie is de mol" kijken.