Curacao dag 11

Onze laatste dag, vanavond vertrekken we om 19 uur, dus inpakken en opruimen. Na het ontbijt gaan we nog één keer snorkelen in onze mooie baai. We zien weer van alles, ook de in formatie zwemmende sepia en een groene murene die snel zijn holletje weer in gaat. Het is nog heerlijk rustig. Als we beide kanten gezien hebben gaan we meteen terug naar ons appartement, daar gaan we bij het zwembad zitten. Tussendoor ruimen we wat op, douchen, lunchen en dan om 13 uur de sleutel inleveren. We geven onze courgette en braadboter nog aan een stel wat er nog wat langer zit en lopen nog één klein rondje. Leo voert lekkere groene blaadjes aan een leguaan, en dan gaan we. Op de radio horen we dat de maand januari nog nooit zo koud en nat was  er viel wel drie en een halve dag regen en de laagst gemeten temperatuur was 22 graden, daar zou je een trui voor aantrekken. Omdat we nog niet naar het vliegveld hoeven rijden we naar een mooi uitzichtpunt, bij Santa Martha. Daar stoppen meer Nederlanders, altijd goed voor een praatje. Even verder ligt het strand, daar is een mooie baai en we zien er ook een pelikaan, die hadden we nog niet eerder gezien. We rijden verder langs de grote roze kerk in St Willibrordes en nog iets verder naar de strand van Porto Marie. Heel populair, maar wij kijken alleen even van bovenaf. Verder richting het vliegveld, even ergens tanken en dan verkleden. Afgelopen zomer beviel het wel om dat op een parkeerplaatsje te doen, en ook nu hadden we een mooi plekje gevonden. Ik vond het nog te warm voor een lange broek, dus die wissel ik wel vlak voor we de lucht in gaan. Op het vliegveld gaat alles best snel, auto inleveren, koffers afgeven, even wat eten omdat TUI niet een je van het service heeft, door de douane en dan wachten. Precies op tijd vertrekken we. We hebben geluk, de plaats naast ons, die aan het raam, blijft leeg. Als we op hoogte zijn krijgen we meteen te horen dat er een maaltijd wordt geserveerd, dus we hadden niet hoeven eten. Toch smaakt het wel weer, we zijn al weer een paar uurtjes verder. We kijken films, proberen onze ogen te sluiten, kijken weer een film, en dan ben je weer in Nederland. Karlijn en Jasper schieten in hun kleren, want we zijn een uur te vroeg. Al met al duurt het toch nog anderhalf uur voor we ze zien. Eerst een rij voor paspoortcontrole, daarna besnuffelen door de drugshond, dan wachten op de koffers. Uiteidelijk zijn ze er al lang en staan gezellig op ons te wachten. Omdat het koud is heb ik het vliegtuigdekentje mee genomen als sjaal.

Het was heerlijk.