Wat is het toch heerlijk om de hele tijd buiten te zijn. Vanaf het ontbijt tot het slapen, alleen voor douchen en eten klaar maken/pakken moet je even binnen zijn. Na het ontbijt vertrekken we naar Willemstad, daar moet je toch even geweest zijn. Ik weet nog een handige parkeerplaats, alleen weet ik niet meer precies hoe je een kaartje moet trekken, maar er zitten aardige mensen achter kraampjes en die helpen graag. Zo heb ik ook het gevoel dat de auto in ieder geval veilig staat. We lopen van Otrabanda over de Koningin Emmabrug, de pontjesbrug, naar Punda. Wat een kleuren! Door de smalle straatjes lopen we naar de floating market waar we natuurlijk fruit kopen en meteen opeten, een groot stuk watermeloen. Via waaigatplein, een ronde overdekte markthal met cosmetica en vooral souveniertjes, lopen we naar de wijk Pietermaai. Ook daar allemaal gekleurde huisjes, zo gezellig. Ook wordt er nog veel opgeknapt, maar ook vervallen huizen zijn er nog genoeg. Ineens zien we wat verderop het schuine straatje met huisjes waar we drieentwintig jaar geleden ook zo gek op waren, het is alleen nu nog kleurrijker geworden (was het twee en een half jaar geleden ook al) . Natuurlijk hebben we dat ook in onze looproute opgenomen. Gelukkig hebben we wandelschoenen aan. Inmiddels is het rond twaalven, en we hadden besloten om te eten in Plasa Bieu. Een hal waar locals koken en ook voornamelijk locals gaan eten, alleen is het nu ook best wel een toeristische trekpleister geworden. Wij gaan bij "Zus" eten, ook omdat we dat op onze huwelijksreis hebben gedaan. Inmiddels is het haar dochter die de baas is. We bestellen steak di wea met polenta (gesmoorde beef met aardappel iets) en galina di smoe met aros moro (gesmoorde kip met bruine rijst met bonen). Tijdens het wachten krijg ik van de buurman op de hoek een rode roos, gemaakt van zijn servet. Het gaat in het leven om liefde en warmte. Het eten smaakt lekker en we kunnen het bijna op. Je kan er ook een nagerecht bestellen en dat is onze favoriet, arepa di pampuna (pompoen pannekoek) Wij kunnen het echt niet meer op maar we kunnen het wel meenemen. Ik vraag natuurlijk weer het recept en vraag nu ook naar de verhoudingen van de ingredienten (op verzoek van Karlijn) maar daar doen ze niet aan. Gewoon even het beslag proeven tussendoor en de goede dikte maken met een beetje melk, dat is weer nieuw. We zullen zien thuis. Gelukkig belooft ze dat als je het eenmaal kan, dan lukt het voortaan.
Met onze buik rond gaan we verder op stap, lopen de wijk langzaam uit over de pontjesbrug terug naar de auto. We zijn moe en leggen alle spullen in de auto. Daar voel ik dat de pompoenpannekoekjes echt nog gloeiend heet zijn, dus die eerst maar op een bankje opgegeten, heerlijk. Met de auto zijn we nog door Punta gereden en langs de supermarkt naar huis. Moe gaan we bij het zwembad liggen en brengen daar door totdat de zon onder gaat. Lezen, zwemmen, haken, dommelen, van de bloemen en de vogels in de tuin genieten. Als het donker is doen we wat we iedere avond doen, proberen alvast wat foto's te zien.
Troepiaal bij ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten