In de nachttrein worstelt iedereen om in slaap te komen. Af en toe lukt het een beetje maar al vroeg klinkt het door de trein: 'Olange Juice, Olange Juice'. Het vrouwtje snapt niet dat niet iedereen non-stop sinaasappelsap drinkt. Vervolgens is het even stil en dan klinkt het 'coffee, you want coffee ?' en dat probeert ze zo een aantal keer. Het ontbijt wat om 8 uur 's morgens geserveerd zou worden, wordt al om 7:10 gebracht. Heel prettig als je net een beetje ligt te slapen, maar goed, dan toch maar met het trapje, half slaapdronken, naar beneden. Het eten smaakt in iedergeval best goed. De rest van de tijd kijken we een beetje voor ons uit, dik ingepakt in een deken, want het is erg koud geworden dankzij de airco. Volgens het treinkaartje zouden we om 8:40 in Chiang Mai zijn, we arriveren daar om 11:00, de NS is er niets bij. Gelukkig hadden ze er bij Win Win, onze reisorganisatie, al rekening mee gehouden, dus ze hebben niet al te lang hoeven wachten. Met een busje worden we naar het hotel gebracht en onderweg boeken we nog een excursie, een hele dag naar Chiang Rai en omgeving. In het hotel vragen we nog het nodige aan de gids, verwisselen onze warme kleding voor wat koelers en gaan dan op pad. De kamer kunnen we pas om 2 uur in dus we hebben wat tijd over. Allereerst zoeken we een 7-eleven, het vertrouwde supermarktje wat hier overal zit. Daar zouden we een simkaart met onbeperkt internet kunnen kopen. De medewerkers praten zo slecht Engels dat ze er zelf maar om lachen. Na wat handgebaren komen we er achter dat ze niet hebben wat we zoeken en dat we een andere zaak moeten proberen. Wel kopen we er broodjes met ham kaas die we laten opwarmen in de magnetron. In de volgende 7-eleven proberen we het weer, het Engels is beter en zo komen we er achter dat de tourist card niet meer verkrijgbaar is. We proberen wat anders, maar tot op heden hebben we nog geen internet. Natuurlijk nemen we wel weer verwarmden broodjes mee, wamt dat smaakt prima.
We stappen in een tuk-tuk die ons naar de onderkant van de berg brengt, vanaf daar gaan we met een songfhaews (busje) naar de top, waar de tempel Wat Phra That Doi Sutteph ligt. Het is een erg kronkelige weg en het hoogte verschil is te merken aan de druk op je oren. Na een leuk ritje komen we aan en dan mogen we zelf in actie komen, om bij de tempel te komen moeten de nodige traptreden beklommen worden. De leuningen van de trap bestaan uit draken en ervoor poseren kleine kindertjes in klederdracht. We vinden het een beetje zielig, maar je ontkomt er niet aan om ze op de foto te zetten, Hettie wordt dan ook verkocht om geld te geven. Als we bijna boven zijn begint het te stortregenen, snel zoeken we een droog plekje onder een afdakje. Samen met anderen toeristen wachten we tot de ergste regen voorbij is en dan gaan we de tempel binnen. Schoenen uit en lekker met zijn alle door de plassen lopen. Het is een beetje lastig fotograferen zonder druppels op de lens, maar de waterdichte Go Pro is ook mee, dat scheelt. We lopen een rondje door de tempel en gaan dan naar het uitkijkpunt. Vanwege de bewolking is het zicht niet optimaal maar het voldoet. Om 3 uur zorgen we dat we weer bij de songfhaews zijn voor ons vervoer terug naar het hotel. Inmiddels kunnen we naar de kamer, daar brengen we onze spullen, verkleden ons en drinken dan een welkomstdrankje in de lobby. Met de lift gaan we naar de derde etage waar het zwembad is, daar zwemmen we even en zitten aan de kant, maar het is erg druk. Dan maar naar de kamer om het filmpje van vandaag in elkaar te zetten en alvast dit stukje te typen.
Bij het inchecken hebben we een kaartje voor een gratis diner gekregen, deze willen we dan ook gaan gebruiken. Het is in het restaurant van het hotel. Door een alleraardigste meneer worden we verwelkomt, we laten het kaartje zien en hij vraagt waar we vandaan komen. Hij vertelt dat er voornamelijk Duitsers met TUI in het hotel komen... Dit vinden we al vreemd, wij zijn hier met Win Win, maar goed we gaan zitten. Al het personeel schiet te hulp, schuiven je stoel aan en leggen een servet op je schoot. We beginnen met een aperitief, meloen met garnalen, groene asperge met ham, gevulde tomaat, ei en broodjes. Dan krijgen we een glaasje met rijst alcohol erin, voor het geluk. Viva Italia, Viva Holandia roept de man en als hij choi zegt, roepen wij jojojo en vervolgens slaan we de drank, gezamenlijk met de Italianen, achterover. Vervolgens mogen we naar het buffet, er is ruime keus, voor iedereen wat. Tussendoor krijgen we cadeautjes uitgereikt die we aan elkaar moeten overhandigen. Een hangertje voor de vrouwen, een doosje met een olifanten sleutelhanger er in, een Candy bar en een roos voor de dames. Als toetje krijgen we ook nog een bord met ik hou van jou erop geschreven. We vragen ons af wat het mag gaan kosten.. We rekenen op het ergste, maar uiteindelijk hoeven we alleen het drinken te betalen, hopelijk blijft het daar bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten