Alweer een paar weken geleden, zijn Marco en ik (Karlijn) naar Turkije geweest, voor een weekje zon, zee en strand. De wifi werkte daar prima, maar het verzenden van berichten, foto's of het uploaden van een blogpost ging helaas niet. Vandaar nu een kort verslag van deze zonnige week.
Redelijk onvoorbereid stappen we het vliegtuig in, in ieder geval zo voelt het voor mij. De dag ervoor maakte ik nog mijn tentamen Organisatie & Strategie en hierna ben ik nog gezellig gaan lunchen. Eenmaal thuisgekomen begon de vakantiestress. Dat krijg je ervan als je last-minute boekt. Iets meer dan een week van te voren hebben we de vakantie geboekt. Op zondag avond was het een beetje, nu
of nooit... Na het tentamen van Organisatie & Strategie zou ik nog 3 weken vrij hebben voor ik mijn herkansing moest gaan doen. Een periode met gunstige prijzen en waarin we allebei vrij waren, dus ideaal. Daarom besloten we toch nog een weekje weg te gaan. Alleen ging alles dus een beetje snel en dit bezorgde de nodige stress. Na amper een uur geslapen te hebben vertrekken we om half 2 naar Schiphol. Daar is het allemaal niet zo gestructureerd als ik gewend ben, vanwege een verbouwing lopen we van de ene vertrekhal naar de andere. Transavia bevindt zich in vertrekhal 1, maar hier zijn de deuren gesloten, via vertrekhal 2 lopen we naar de bagage drop-off van Transavia. Als de koffers zijn afgegeven lopen we al drinkend naar vertrekhal 3 (wat helemaal aan de andere kant van Schiphol is). Hier hebben we de handbagage controle en bodyscan. Alles verloopt prima en het wachten kan beginnen. De tijd gaat gelukkig snel en dan gaan we op zoek naar de Gate, ook hiervoor mogen we weer een aardige wandeling afleggen en om ons heen wordt geboord en getimmerd. We nemen plaats in het vliegtuig en wat blijkt, het zit lang niet vol! Met z'n tweeën hebben we drie stoelen tot onze beschikking wat het vliegen een stuk aangenamer maakt. De vlucht breng ik voor het grootste gedeelte slapend door en met een vliegduur van 3,5 uur zijn we er dan ook zo.
of nooit... Na het tentamen van Organisatie & Strategie zou ik nog 3 weken vrij hebben voor ik mijn herkansing moest gaan doen. Een periode met gunstige prijzen en waarin we allebei vrij waren, dus ideaal. Daarom besloten we toch nog een weekje weg te gaan. Alleen ging alles dus een beetje snel en dit bezorgde de nodige stress. Na amper een uur geslapen te hebben vertrekken we om half 2 naar Schiphol. Daar is het allemaal niet zo gestructureerd als ik gewend ben, vanwege een verbouwing lopen we van de ene vertrekhal naar de andere. Transavia bevindt zich in vertrekhal 1, maar hier zijn de deuren gesloten, via vertrekhal 2 lopen we naar de bagage drop-off van Transavia. Als de koffers zijn afgegeven lopen we al drinkend naar vertrekhal 3 (wat helemaal aan de andere kant van Schiphol is). Hier hebben we de handbagage controle en bodyscan. Alles verloopt prima en het wachten kan beginnen. De tijd gaat gelukkig snel en dan gaan we op zoek naar de Gate, ook hiervoor mogen we weer een aardige wandeling afleggen en om ons heen wordt geboord en getimmerd. We nemen plaats in het vliegtuig en wat blijkt, het zit lang niet vol! Met z'n tweeën hebben we drie stoelen tot onze beschikking wat het vliegen een stuk aangenamer maakt. De vlucht breng ik voor het grootste gedeelte slapend door en met een vliegduur van 3,5 uur zijn we er dan ook zo.
In Turkije is het één uurtje later dan in Nederland en op dat moment ook een stuk warmer. Ook de busreis krijg ik maar half mee, dat kleine beetje slaap was toch net wat te weinig voor mij. Wel zijn we op deze manier voor mijn gevoel zo bij het hotel. Daar checken we in en krijgen we bijna gelijk onze kamer. Marco zat nog even in spanning na wat er vorig jaar was gebeurd, maar opgelucht kunnen we onze kamer bekijken. Het is niet groot, maar ziet er prima verzorgd uit.
Inmiddels hebben we honger dus als eerste gaan we lunchen. Bij het eten is genoeg keus: pasta, groente, stukjes vlees, een soort pizza stukjes én zelfs patat. In het hotel geldt de regel dat leden van het animatieteam elke keer bij andere gasten moeten gaan zitten, om zo contact te maken. Ze worden goed in de gaten gehouden of ze zich hier aan houden, dus ook wij hebben een keer gezelschap aan tafel. Een Turkse jongen van 17 die eigenlijk hoopt bij ons sigaretten te kunnen bietsen maar helaas, hij heeft pech. Bij de Turkse avond zien we dat het hem wel gelukt is, al moet het allemaal wel stiekem. De Turkse avond bestond uit een voorstelling met verschillende dans-acts, het was leuk om te zien maar niet heel spectaculair. Net zo als in Egypte waren de dansende kindjes voor het optreden eigenlijk het leukste. Verder werden een aantal vaders het podium opgeroepen om mee te dansen met een danseres, wat er bijzonder grappig uit zag.
Een andere avond zijn we gaan eten in het à la carte restaurant. Hier werden Turkse gerechten geserveerd, op deze manier konden we niet voor het vertrouwde kiezen en moesten we het wel uitproberen. We begonnen met allerlei schaaltjes met iets er in, het enige wat ik herkende was tomaat. Gelukkig was er ook brood en dat ging dan ook helemaal op. Vervolgens kregen we een soort uienring en een aardappelkroketje! Nu zal het daar wel anders heten, maar dat was in ieder geval lekker. Als hoofdgerecht kozen we voor een stoofpotje van rundvlees , dit smaakte goed. Toe kregen we een soort Turks taartje. Ik heb het even opgezocht en het heet Künefe. Daar had ik geen idee wat het was maar volgens Wikipedia wordt het gemaakt van een soort lange vermicelli, waar kaas tussen wordt geplaatst en gesmolten suikersiroop overheen wordt gegoten. Het smaakte bijzonder. Fijn was wel dat er een bolletje ijs bij zat.
Na het eten was meestal gelijk de prachtige zonsondergang te zien. Vaak liepen we dan ook even over het strand zodat ik wat foto's kon maken.
Overdag lagen we meestal 's ochtends aan het strand, omdat de wind dan nog niet heel hard waaide. Daar lazen we rustig een boekje, frisbeeden en als we het aandurfden gingen we het water in. Vanwege het temperatuurverschil voelde het water namelijk best koud aan, maar als je eenmaal door was ging het best. Eventjes hebben we geprobeerd te snorkelen, meer voor het idee, er waren niet heel veel vissen te zien. Rondom de steiger waren de meeste vissen te zien, maar vanwege de golven was dit niet de veiligste plek om te snorkelen. Ook zijn we een keer gaan waterfietsen en hebben we gedobberd op de golven.
Bij het hotel hoorde ook een groot waterpark. Met 14 glijbanen en een lazy river. Helaas was het nog te rustig, waardoor niet alles open was. Zo konden we niet in de lazy river en alleen de laatste dag van de glijbanen met een band. Aan het begin van de week was het ook zo rustig dat er meer medewerkers in het park waren dan bezoekers. Ook gingen de medewerkers dan af en toe gewoon zelf van de glijbaan af.
Verder zijn we nog een aantal keer naar het centrum van Kusadasi geweest. Hier hebben we door straatjes gedwaald, langs allerlei winkeltjes. Vooral veel 'echte neppe' spullen zijn er te koop, schoenen, zonnebrillen, kleding, horloges en nog veel meer. Verder was het een haven waar cruise-schepen aanmeren. Vanaf de haven hebben we een stuk omhoog gelopen waarna we een mooi uitzicht hadden op het duiveneiland, waar de burcht staat.
We hebben een fijne week gehad en ook de terugvlucht verliep snel, met genoeg ruimte, want ook deze keer zat het vliegtuig nog niet vol.
Sfeerimpressie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten