Dan rijden we verder naar de vismarkt, dat is een bijzondere plaats. Overal vis en overal mensen. Op het strand liggen hele grote matten met vis te drogen. Ook worden er nog visnetten leeg geschut en komen er bootjes aan. Er zijn niet veel toeristen, dus wij vallen ook op. Nu is het niet Karlijn die de aandacht trekt, maar Leo. Hij moet even met wat vissers op de foto. Tja, dat heb je als je zoveel langer bent. Mijn voeten zullen wel naar vis ruiken inmiddels want jammer genoeg zijn ze toch nat geworden tussen de uitlekkende vissen. Onze volgende stop is een Boeddhistische tempel, dus weer netjes naar binnen. Daar moeten we een boekje kopen waarvan de opbrengst naar het restaureren van de tempel gaat. Ook krijgen we van de monnik uitleg hoe we het kunnen gebruiken. Bij ieder afbeelding staat een nummer en de foto staat in het boekje met de uitleg er bij. We hebben niet zoveel zin om iedere uitleg te lezen en denken dat dat straks bij het zwembad ook nog wel kan. Maar.....onderschat de monniken niet. We krijgen weer een uitgebreide uitleg bij item 6. Hij doet het helemaal voor. Omdat onze tuk-tuk chauffeur ook mee loopt, zijn we het toch maar netjes gaan doen. Op zich ook wel leuk, wat meer achtergronden. Tuk-tuk weer in en naar Dutch Ford, tenminste de overblijfselen. Daar is ook het begin van het Dutch Channel, een kanaal lang geleden gegraven door de nederlanders om kaneel te vervoeren. Er liggen heel veel bootjes, het is er ook niet zo schoon en er wonen veel mensen langs tegenwoordig. Ook is op dat punt een Dutch Church, maar die is alleen op zondag open.
We stoppen onderweg ook nog bij een ATM zodat Leo en ik ons eigen geld kunnen pinnen en niet meer op de zak van Karlijn hoeven te leven.
Het is warm, dus als we terug zijn bij ons “ huisje” gaan we eerst even zwemmen en na het opdrogen lopen we richting strand om een eettentje te zoeken voor de lunch. Na een heerlijke sandwich lopen we terug en daar blijkt de chauffeur voor onze volgende toer al klaar te staan. Ook voor Karlijn is het nieuw dat ze juist te vroeg zijn ipv te laat. We pakken onze spullen en gaan mee voor een boottochtje op de lagune. Wat een chaos zie je hier eigenlijk overal. Niets is netjes, nergens structuur maar wel veel vriendelijkheid. We komen aan bij een huis, mogen even op de binnenplaats zitten, krijgen water en weten niet wat de bedoeling is, maar al snel lopen we naar het bootje. Het is heerlijk op het water, we genieten van alle gekleurde boten, vissers, huisjes langs de kant, teveel om op te noemen. Bij een eilandje wordt de boot stilgelegd, wat nu? Van een tafel en krukjes wordt een zitje neer gezet in het lage water, een prima plek om fruit te gaan eten. Boot afspringen en lekker zitten. Dit was zo onverwacht, zo grappig, we hebben er met een grote glimlach op ons gezicht gezeten. Natuurlijk ook weer diverse foto’s gemaakt, en niet alleen wij. Ze maken hier ook graag selfies met zoveel mogelijk mensen. Voor Karlijn al heel gewoon, maar ik moet nog een beetje wennen. We varen verder en ontdekken dan ook waarom de fruitresten op de voorkant van de boot bleven liggen. We varen ergens het oevergewas in en de aapjes springen op de boot. Wel leuk om te beleven maar ook wel onnatuurlijk. Als er één niet snel genoeg iets bemachtigd komen ze er gewoon om vragen, dus voor je achter je, opletten. Als ze allemaal weer op hun eilandje zijn varen we verder, zien nog vogels en twee varanen.
De boottocht was leuk en lekker met een windje, maar thuis gaan we toch even afkoelen in het zwembad. Gelukkig koelt het buiten ook wat af en gaan we op het strand eten. We eten kottu en kipcurry en vragen om een milde vorm. Dat was fijn, de volgende keer vragen we not spicy. Maar het was lekker en met de voetjes in het zand. We delen de gerechten en nemen dan ook nog twee nagerechten om te eten, de een iets van Sri Lanka, wattalappan, een soort pudding, die erg zoet was.
Op Karlijn haar blog kan je veel foto’s zien met weinig tekst: karlijndewilde.blogspot.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten