Namibië dag 1+2 april: reizen

Na de paasbrunch brengen de kinderen ons naar Schiphol, toch even lastig om ze achter te laten. Na 4 mooie reizen met ons viertjes, waar we steeds meer op elkaar ingespeeld raken, gaan Leo en ik nu samen een reisavontuur beginnen. We zwaaien dapper naar elkaar, wij lopen weg, Karlijn en Jasper rijden weg. Op Schiphol gaat alles snel, we checken de koffers in, de rest is al gedaan, door de douane, kan ook zelf, bagagecheck! Deze keer alles goed gedaan, dus we kunnen verder om geld op te nemen. Dan nog een bak koffie en wachten. Het vliegtuig vertrekt op tijd, rond 16.15 uur en we zitten gezellig naast een jonge meid die gaat backpacken in Australië. Zij is ook handig voor de filmtips, want de film die Karlijn en Jasper als tip hadden gegeven, die kon ik niet kiezen. Ook pakken we allebei wat dingetjes uit, ineens hebben we heel veel paaseitjes, Hanneke, Karlijn! Grappig dat zij ook pakjes had. Wat maaltijden en vele bekertjes drinken verder landen we rond 23.30 uur in Qatar. Mooi groot vliegveld, waar we eerst water kopen en dan gaan wandelen. Ook zoeken we alvast de relaxruimte voor de terugweg, dan mogen we er ongeveer acht uur verblijven.

Twee uur vliegen we verder, nu met een Chinees naast ons die al voor het opstijgen sliep en geen woord heeft gezegd. Prima, wij hebben ook het grootste gedeelte met de ogen dicht gezeten. Dan....eindelijk....landen we rond half elf. Zo’n vliegtuig zit vol en iedereen moet door de douane, maar om kwart over twaaf is het dan zo ver, we pakken onze verloren staande koffers en gaan op weg naar onze auto. Dat verloopt echt snel, papieren invullen, luisteren, nog eens vragen, ja dan missen we Karlijn, en op weg naar waar de auto’s staan. We kijken zelf alvast en we zien al snel dat de band links achter beter zou kunnen. Maar eerst volgt er een uitleg. Waar is de krik, hoe moet je hem plaatsen, voor en achter, hoe draai je de wielen los, wat doe je als je vast loopt in het zand, waar zitten de vloeistoffen onder de motorkap, alles lekker snel. Met het rondje rond de auto wijzen we op de achterband, en wat schets onze verbazing, we krijgen meteen een nieuwe. Ondertussen vraagt onze instructeur wel of hij een lift naar Windhoek kan krijgen, de baas zorgt er wel voor dat ze op het werk kunnen komen, maar naar huis.....Hij rijdt mee en kan onderweg nog wat vertellen. Leo is een goede chauffeur, is zijn conclusie. Er loopt een baboon(aap) op de weg en even later verliest een auto voor ons zijn achterwiel van de trailer. Dat stuitert weg en Leo maakt een mooie ontwijkings manoevre. Zo, dat hebben we weer gehad. We checken in en hebben meteen onze meet and greet. Dat gaat super snel, maar eigenlijk zijn de papieren wel duidelijk. We drinken een paar kopjes thee en besluiten dan om nu het nog licht is te gaan eten en ergens drinken te gaan kopen. Net als we weg gaan gaat het regenen, Leo wil zich al helemaal inpakken, maar het is niet koud hier, dus beetje regen, niet erg.  In joe’s beer house strijken we neer en daar blijkt dat we goed internet hebben, dat is een meevaller. Als het eten lekker is kunnen we morgen daar weer gaan eten, en dus dit blog uploaden. We starten met butternutsoup, dan oryxlasagne en ook nog een wafel met een bolletje ijs. Het was heerlijk. Langs de winkel voor drinken slenteren we naar huis. Daar gaan we weer aan de thee, er staat altijd heet water en er liggen paasverrassingen naast, maar die was vanmiddag lekker, nu hoeft het niet meer. Ik schrijf dit, Leo zoekt wat techniek uit, en we rommelen verder tot we vast vroeg ons bed opzoeken.