Namibië dag 12: Walvis Bay, the seals.

Speciaal voor ons startte het ontbijt al om kwart voor zeven. Precies op tijd, eigenlijk iets te laat, zijn we op het punt waar onze excursie start. Met ons tienen gaan we zee kayakken. Allereerst rijden we met een busje naar pelican point, en die tocht is ook een belevenis. Overal flamingo’s, de zoutpannen waar hard wordt gewerkt, en door mul zand. Ondertussen wordt er wat af gekletst, ik hoor achter me dat Leo af en toe mee doet. Waar iedereen vandaan komt? We weten een Italiaanse, Londen, verder? Na drie kwartier komen we bij de kolonie zeeleeuwen. Wat maken ze een lawaai en ruiken doen ze ook niet zo fris. De kayakken worden klaar gelegd, wij mogen allemaal wat water bestendige kleding aan doen en een zwemvest. Een korte uitleg volgt, vooral praten, zingen, zeeleeuwen zijn van nature nieuwsgierig en speels. Dan mogen we de zee op, gelukkig in de lagune. Het wordt GENIETEN!

Zo bijzonder, al die zeeleeuwen om ons heen die nieuwsgierig komen kijken, spelen met de peddels, leuk om ons heen dartelen. We zijn allemaal verrukt. We hebben minstens anderhalf uur een beetje heen en weer gekayakt tussen ze door. Ik was meteen al nat gespat door ze, op de éen of andere manier heeft Leo het droog weten te houden. Terug op het strand stonden er koffie, thee, warme chocolademelk en sandwiches klaar. Al kijkend naar de zeeleeuwen smaakte het goed. Omdat we op een zandvlakte waren, zonder struikje of stenen was er een “wc” neer gezet voor de dames, een soort windscherm van vroeger in een vierkantje gezet. Op de terugweg zagen we ook nog een jakhals liggen op het strand. Wat hebben we allemaal genoten van deze tocht. Terug bij de auto zijn Leo en ik snel nog even een stukje terug gereden om wat flamingo’s op de foto te zetten, want een fotostop waar je het busje uit mocht zat er niet in. Langzaam aan zijn we terug gegaan naar ons hotel. Daar zijn we eerst gaan uitrusten en kijken wat er op het geheugenkaartje van de gopro staat. Daarna zijn we nog even de stad in gegaan, de pier op en wat rond gekeken. Nu zijn we weer in de bewoonde wereld, maar we geven er niets om. We kleden ons tegen de kou als we een eettentje gaan zoeken.