Vanmorgen lekker rustig aan gedaan en nog even drone beelden van de mooie omgeving gemaakt. Ontbijt ook lekker van genoten en dan op weg. Het volgende hoogtepunt van onze reis door Namibië is de Sossusvlei, om daar te komen moeten we vele kilometers overbruggen. De eerste etappe is vandaag en gaat naar het plaatsje Aus. Ik kruip als eerste achter het stuur omdat ik nog niet op de gravelwegen heb gereden. Onze eerste stop is al heel snel. Ik zie het Canyon Roadhouse, en dat staat bekend om zijn oude auto’s. Even kijken hoe het daar is en meteen iets lekker koels drinken. Dan verder over het gravel, ik geloof niet dat Leo mij een goede chauffeur vind want ik rij te hard over de hobbels en door de kuilen. Maar...we moeten verder. We rijden weer door het niets, maar zo mooi! We zien struisvogels en apen, genoeg koeien en paarden. Na meer dan 100 km gravel houden we een stop aan een stuwmeer, ook weer heel groot. Even de voetjes in het water, rondkijken, een beetje wandelen voor wat beweging en dan weer verder. Er zou ook een game reserve zijn, maar daar zit een groot hangslot op het hek. Omdat er steeds wel wat buien zijn, tenminste, die zien we, is het ook heel geel, overal de gele bloemetjes. We gaan verder en zoeken een plek om te lunchen. Het is hier zo leeg, er is onderweg niets, geen plaatsje, geen restaurant, niets. Wel mooie picknickplaatsen, altijd met tafel, bankje en overkapping. Dan maar ons brood, dat al wat dagen mee reist en de potten pasta, speculoos en jam. Ook nog wat fruit. We besluiten in het volgende plaatsje onze voorraad aan te vullen, maar daar blijkt niet eens een huis te staan. Ook het fort dat we onderweg tegen komen is niet open.
Uiteindelijk komen we op onze eindbestemming in de bewoonde wereld. Het plaatsje heeft een garage, die is ook supermarkt, en ja, ze verkopen er iets. Toch gaan we lekker wandelen. We nemen een bal mee om te laten oppompen zodat we deze hier ergens aan iemand kunnen geven. De jonge man bij de pomp verteld dat hij socker speelt en kijkt verliefd naar de bal. Wij kunnen het niet weerstaan, dus maken hem gelukkig. Een paar andere kinderen krijgen een zak chips. Wij wandelen verder, langs de kerk, langs het station en langs de tien huizen die er staan. Ik ben benieuwd waar we morgen onze levensmiddelen gaan inslaan voor de lunch van de komende dagen. Wij zitten na het wandelen lekker achter in de tuin om straks rond zes uur te kunnen eten. Lekker rustig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten