Costa Rica dag 13: naar Monteverde

We hebben een erg langzaam ontbijt wat bij Karlijn en mij ook niet goed valt, nl costericaans rijst met bruine bonen. Wij gaan voor een stop bij de supermarkt en kopen daar een yogurt met een lepel erbij, die lepels zijn meteen een souvenir, die kunnen later bij Karlijn in de keukenla.

Karlijn voelt zich nog niet top fit, maar wil wel proberen het Tenorio NP in te gaan. We mogen niets aan eten mee nemen en krijgen ook echt tassen controle. Ik vraag van te voren of er wel snoepjes mee mogen en er blijken ook koekjes mee te mogen, verder water. Dan beginnen we met de wandeling, eerst naar de waterval, met het mooie blauwe water. Het lukt Karlijn ook, maar we zijn ook wel afgeleid door dit fantastische natuur spectakel. Wat mooi! De 250 treden weer omhoog naar de route lukken ook best en we besluiten door te gaan. Een stuk verder ligt de blauwe lagune, zo mooi. Het water wordt zo mooi blauw door een chemische reactie van vulkanische mineralen zoals zwavel , calsiumcarbonaat. De legende verteld een mooier verhaal, nl: toen God de hemel schilderde en zijn blauwe kleur gaf heeft hij zijn penseel hier uitgespoeld.We gaan weer verder, al begint het iets te spetteren. We zijn wel zo slim om ons meteen te kleden tegen de regen. Aan het eind van de route zie je waar het blauwe water het gewone water ontmoet. We komen over hele gammele bruggetjes waar je maar alleen over mag lopen, dus op elkaar wachten. Het is een hele mooie tocht, zo ook de terugweg. Inmiddels is de tropische bui los gebarsten, de looppaden worden kleine riviertjes met heel veel modder en we proberen van steen naar steen te springen. We worden natter en viezer, maar het is het allemaal waard. Dit wisten we van te voren en wanneer ga je nou in Nederland in die hoosbuien wandelen. Trouwens, die buien hebben wij niet eens in Nederland. Nat komen we aan bij het begin en lunchen daar meteen in een soda. Het smaakt goed en is ook nog eens goedkoop. Bestellen was even moeilijk maar we kregen hulp met vertalen. 

Dan beginnen we aan de autorit. Een klein stuk asfalt en verder onverhard, meer dan 50 km rijden we op een trilplaat, zo’n anderhalf uur. Maar het lukt en na wat zoeken vinden we ook nog onze cabana.  Het was mooi onderweg, glooiende hellingen en heel groen, we konden het ondanks het schudden best zien. Ook een mooi gezicht op diverse vulkanen meestal met wolken om de top.

Bij ons huisje krijgen we een heel relaxte uitleg over de omgeving en worden we naar het huisje met het mooiste uitzicht begeleid. Iedere keer denk je, het kan niet mooier, maar vaak worden we dan toch weer verrast. Nu niet door het mooie huis, maar door het uitzicht en de vogels. We lopen even naar een piepklein supermarktje waar we genoeg vinden voor het ontbijt en gaan dan in het dorp heerlijk uit eten. Het is best een netjes restaurant en we komen er al snel achter dat we nog flink wat moddr op onze benen hebben. Maar als ik rond kijk zie ik ook nog wel wat wandelschoenen. We eten voor het eerst een ijsje toe, Jasper is een video aan het uploaden, en dat duurt nog even. 

Filmpje van afgelopen week: https://youtu.be/osr0QbSeIJg