Costa Rica dag 7: van Punta Uva naar Sarapique

Weer worden we iets voor half 6 wakker, als ik naar de badkamer ga zie ik Hettie in mijn ooghoek, ze is apen aan het spotten. De brulapen zijn ook duidelijk te horen. Ik ga ook maar gelijk naar buiten en zo zitten we even, we spotten de ara’s nog en overal springen weer kleine kikkertjes rond. Deze keer spot Hettie de Agoeti. We genieten nog even van de prachtige omgeving en ontbijten weer buiten met een omelet en toast. Dan is het tijd om langzaam onze spullen in te pakken en afscheid te nemen van het prachtig gelegen huis. 

Wel blijven we nog even aan de Caribische kust om nog even te genieten van het heerlijke weer hier, voor de komende week verwachten we toch slechter weer en vooral veel regen. Als eerste gaan we naar het strand Arrecife, het favoriete strand van Maya, de dochter van de eigenaar van het huis. Het is nog erg rustig en het strand is mooi, de golven zijn wel erg hoog dus snorkelen gaat helaas niet. We blijven even en besluiten dan toch verder te gaan naar een volgend strand, hier hadden we een leuke palmboom gespot. Ik probeer er in te klimmen maar dat valt nog niet mee. Jasper daarentegen gaat hangen en slaat dan zo zijn benen om de boom en hangt als een luiaard. Hij springt er ook zo weer af, mij kost het toch wat moeite, maar ook ik beland weer op de grond. Even al het zand afspoelen en dan weer door naar het volgende strand. Hier is een heel klein eilandje te zien in de zee. Dat vraagt natuurlijk om wat drone beelden, dus Jasper gaat aan de slag terwijl wij ‘gewone’ foto’s maken. Vervolgens gaan we liggen en dan ook even de zee in. De golven zijn hoog en je wordt ook teruggezogen de zee in. Overal zijn ook rode vlaggen te zien maar we doen voorzichtig vinden wij. Het is heerlijk in het water, de zee is ook lekker warm. De strandwacht vindt het alleen wel gevaarlijk en we worden het water uitgevloten. Hij maakt een praatje en vertelt dat er verderop een gele vlag is. Het is er eentje, tussen alle rode in, maar we luisteren netjes en gaan daar heen. Ook hier zijn de golven hoog en we worden een paar keer meegenomen. Een aantal mensen zijn aan het surfen, dus dat is leuk om te zien. Na een tijdje gaan we toch maar opdrogen want we hebben nog een lange rit te gaan. Er is maar een weg en die loopt langs de zee, deze volgen we en ondertussen zoeken we een restaurantje om te lunchen. Leo heeft wat gezien en na een paar gevaarlijke manouvres komen we er. De serveerster spreekt alleen Spaans maar we komen er uit. Het is eventjes wachten op het eten maar het smaakt goed. Onze volgende stop is bij een heel klein bakkertje, ook hier wordt nauwelijks Engels gesproken maar we komen er uit, de man achter ons in de rij spreekt wat beter Engels en helpt ons. Erg leuk om zo brood te kopen. 

We vervolgen onze weg naar Sarapique. Langzaam rijden we verder de wolken tegemoet en uiteindelijk gaat het ook regenen. Dat houdt snel op en vervolgens zien we een mooie zonsondergang. Het is even speuren maar we vinden het bord van Finca Sura. Na een stuk rijden over de onverharde weg komen we er aan. Het is donker en er is geen verlichting en we rijden op de gok naar het restaurant. Daar vragen we naar de receptie, die blijkt daar te zijn. De vrouw spreekt alleen Spaans en ze probeert op een blaadje te tekenen waar we heen moeten voor de sleutels. Het ziet er bijzonder uit en er is geen wifi. Missschien het blog plaatsen als we ergens onderweg internet hebben.