Costa Rica dag 16: Manuell Antonio

We staan weer een keertje op tijd op, als het ontbijt open gaat zitten we er al. Het is in buffetvorm dus we kunnen snel even wat eten en dan gelijk de auto in. Vandaag staat het nationale park Manuell Antonio op de planning en dit schijnt druk te zijn, helemaal op zondag. Er worden ‘maar’ 800 mensen toegelaten en we willen toch een beetje opschieten om zeker te zijn dat we daar bij horen. Het is nog een stukje terugrijden en het wordt steeds toeristischer. Naar de ingang toe staat een rij mensen, voor de kaartjes blijkt, dus we sluiten aan. Omdertussen worden we heel de tijd belaagd door mannen die onze gids willen zijn of die water verkopen. Het is een drukke bedoeling. Na de rij voor de kaartjes hoeven we gelukkig niet in de rij voor de tassencontrole. Vakkundig hebben we wat chips verstopt in de tas en het brood mag gelukkig zo mee. In het park zelf is het in het begin ook erg druk, overal staan groepjes mensen met een gids ergens naar te turen. Af en toe kijkem we even mee, maar vaak gaat het ook over bloemen of planten. We lopen verder om de drukte te vermijden en gaan de sloth trail op, in de hoop luiaards te spotten. Aan de andere kant van het groen staan wat mensen omhoog te kijken en na even zoeken vindt Jasper een luiaard. Het is een kleintje goed zichtbaar in de boom. Een hele groep mensen achter ons geniet ook van de vondst maar ons wordt het te druk dus we lopen verder. Even later wijst een meisje ons op een tweetal luiaards, deze zittem er prachtig bij. Zo goed hadden we ze nog niet gezien. De ene is aan het eten en de andere beweegt zich zelfs een stukje vooruit. 

Na dit pad besluiten we een andere trail gaan lopen, hier zien we Agoeti’s. Aan het einde hebben we een mooi uitzicht op de kust. We eten en drinken wat en lopen dan de volgende trail. Helaas zien we weinig dieren dus gaan dan maar naar Playa Manuell Antonio. Daar is het heel druk met mensen, ook zijn er een hoop witschouder kapucijn apen te zien en een aantal wasberen. Allemaal proberen ze eten te stelen van de mensen oo het strand, sommigen lukt het. Apen zitten in de boom met in hun hand zakjes met brood er in. We lopen door naar het rustigere strand en drinken wat en eten een broodje. Het is heel warm en het is echt afmeten met het water. Allemaal hebben we maar twee flesjes mee en in het park is niets te koop. Na even uitrusten gaan we nog een laatste trail lopen met verschillende uitzichtpunten. Hierna besluiten we het park maar uit te gaan want we hebben enorme dorst. Als we het park uitlopen gaan we gelijk de supermarkt in voor water. 

We rijden terug naar het huis en genieten aan het zwembad. Tijdens het zwemmen zien we nog een Agoeti rondlopen en ook zien we een luiaard in de boom. Omdat er dus blijkbaar zo veel om ons heen ook al te zien is besluiten we de pizote trail bij het huis te lopen. Al snel begint het te schemeren, we zien wat zwijntjes maar verder helaas niets. Het wordt steeds donkerder en we weten niet hoe ver we nog moeten. Overal ligt modder en het is moeilijk om een weg te vinden. Het duurt maar en duurt maar... er lijkt geen einde aan het pad te komen en het wordt steeds donkerder, een beetje eng is het wel. Gelukkig zien we een bordje receptie, waarna het nog wel een heel eind lopen is, maar uiteindelijk komen we terug. Onze voeten zitten onder de modder, we spoelen het ren beetje af en gaan dan hier bij het restaurant maar wat eten.